شاهین معمولی یا بَحری، سریع ترین پرنده جهان

شاهین معمولی یا بَحری، سریع ترین پرنده جهان

پرنده قدرتمند و سریع، شاهین معمولی، پرندگانی با اندازه معمولی را شکار می کند و آنها را در یک حاتی جالب و دیدنی از ارتفاعات بالا به پایین پرتاب می کند. آنها در اواسط قرن بیستم با مسمومیت و سموم دفع حشرات از شرق آمریکای شمالی ریشه کن شدند. پس از تلاش های قابل توجه در زمینه بهبود روند بازگشتی، به طور غیر قابل باوری به دنیای پرندگان بازگشتند. شاهین ها در حال حاضر به طور مرتب در بسیاری از شهر های بزرگ و مناطق ساحلی دیده شده اند.

حقایق جالب در مورد شاهین پرشین

• مردم در مناطق مختلف بیشتر از هزار سال پیش شاهین ها را برای شکار آموزش داده اند و شاهین در تمام دوران ها به عنوان یکی از با ارزش ترین پرندگان تلقی می شده است. تلاش ها برای پرورش شاهین و احیای مجدد آنها به واسطه روش هایی که در این زمینه برای رسیدگی به شاهین ها توسط یکسری افراد که در زمینه پرورش شاهین ها و سایر پرندگان تجربه هایی داشتند، در بازگرداندن آنها بسیار موثر بود.
• شاهین ها در پرواز های معمولی به طور متوسط در حدود 40 تا 55 کیلومتر بر ساعت سرعت دارد و زمانی که برای شکار طعمه خود به صورت مستقیم و با شتاب پرواز می کند سرعت آن به 112 کیلومتر در ساعت می رسد. 
• شاهین پرشین، یکی از پرندگان محبوب و متداول در سراسر جهان است. این نوع پرنده در تمام قاره ها به جز قطب جنوب و در بسیاری از جزایر اقیانوسی یافت می شود.

محل سکونت

این پرنده با عنوان لاتین Peregrine Falcon شناخته می شود.  Peregrine   به معنای سرگردان یا مسافر است که در سراسر جهان وجود دارد. در آمریکای شمالی آنها مناظر باز مانند کوه ها و صخره ها را که در ارتفاعات بالا هستند، برای ساختن لانه انتخاب می کنند. لانه های آنها را می توان در ارتفاعات 12000 فوت و همچنین در کنار رودخانه ها و سواحل، یا در شهر های کوچکی که جمعیت کمتری دارند، پیدا کرد. در فصل های مهاجرت و زمستان، تقریبا در هر زیستگاه آزادی می توانید لانه های شاهین را مشاهده کنید. اما احتمال بیشتری برای مشاهده لانه شاهین در جزایر، سواحل، کنار رودخانه ها، در مکان های دارای گل و لای وجود دارد.

تغذیه

شاهین های معمولی بیشتر پرندگان از گونه های بسیار زیاد را می خورند. در حال حاضر 450 گونه در آمریکای شمالی به عنوان طعمه برای شاهین ثبت شده است و این تعداد در سراسر جهان به حدود 2000 گونه می رسد. مشاهده شده است که آنها پرندگانی به بزرگی درنای شنزار و به کوچکی مرغ مگس خوار، همچنین به زیرکی بادخور گلو سفید را خورده اند. طعمه های معمولی شاهین ها شامل: پرستو، باقرقره، اردک، مرغابی شانه بسر، مرغ نوروزی، مرغان طوفان، کبوتر، مرغ نغمه سرا، زاغ کبود، لارک ها، واکس و سار ها می شود. همچنین دیده شده است که شاهین ها تعداد قابل توجهی از خفاش ها را می خورند.

ساخت لانه

معمولا شاهین ها در صخره هایی در ارتفاع حدودا 7 تا 396 متر لانه‌ی خود را می سازند. روی این صخره ها یک قسمت صاف و طاقچه مانند را انتخاب می کنند که معمولا به میزان یک سوم از پایین صخره فاصله دارد. قسمت های دیگر برای ساخت لانه با این شرایط برج های انتقال برق، معادن، سیلو ها، آسمان خراش ها، کلیساها و پل ها  هستند. در مکان های بدون صخره، شاهین ها از لانه های رها شده کلاغ، عقاب بدون مو، شاهین دم قرمز و لانه های قره قاز استفاده می کنند. در شمال غربی اقیانوس آرام، آنها ممکن است در دامنه های شیب دار و در ریشه های درخت صنوبر لانه بسازند.

در آغاز هر فصل معمولا نر ها  چندین منطقه مناسب را برای ساخت لانه انتخاب می کنند که ماده ها از میان آنها یک گزینه را برای ساخت لانه در نظر می گیرند. برای ساختن لانه ها از انواع و اقسام ضایعات مثل شن و ماسه استفاده می کنند که این ضایعات در کنار موراد دیگر به صورت لایه لایه در لانه‌ی آنها قرار می گیرد. این ضایعات تقریبا 9 اینچ قطر و 2 اینچ عمق دارند. عملیات لانه سازی معمولا از 35 روز تا 42 روز زمان می برد.

 مشخصات رفتاری

شاهین معمولی یک پرنده بسیار قوی است که به عنوان سریع ترین پرنده جهان شناخته می شود. میانگین سرعت پرواز آنها 38 تا 53 کیلومتر در ساعت است که این مقدار در زمانی که در پی طعمه باشد به مقدار 107 کیلومتر بر ساعت افزایش می یابد. زمانی که با طعمه شکار شده در هوا توقف می کنند و طعمه را با بال های بسته به پایین پرتاب می کند سرعتش به مقدار 383 کیلومتر در ساعت  می رسد که مقدار بسیار زیادی است. یکی از محققان که روی آموزش دادن شاهین ها مطالعاتی انجام داده است و موقعیت های بدن آنها را در شرایط مختلف مثل پیاده روی، پرواز معمولی و شکار مورد مطالعه قرار داده است و به این نتیجه دست یافته که سرعت آنها هنگام شیرجه زدن در آب بین 150 تا 200 مایل بر ساعت است. زمان شکار با تماشای یک لبه بلند شروع شده و به بالا رفتن از صخره و انجام شکار ختم می شود.

آنها به روش های مختلفی دست به شکار کردن پرنده ها می زنند که این روش ها با توجه به نوع شکار متفاوت خواهد بود. شاهین می تواند در ارتفاعات بلند، روی صخره ها و مناطقی با اراتفاعات کمتر، میان گله ها و روی دریاها، در نهایت روی زمین اقدام به شکار کردن طعمه خود کند.

نگهداری

شاهین های معمولی پس از سقوط جمعیتشان در سال 1950 که به دلیل مسمومیت بوده است، در سال 1970 به آرامی بهبود می یابند. همکارانی که در زمینه پرنده ها و حفاظت از آنها فعالیت دارند، جمعیت جهانی شاهین که تا به امروز پرورش داده شده است را 140000 نفر می دانند که از این تعداد 17 درصد در ایالات متحده، 5 درصد در کانادا و 5 درصد در مکزیک هستند. امروزه برای محافظت از این نژاد پرنده ها از روش های دیگری برای دفع حشرات استفاده می شود.

شکل و اندازه

شاهین معمولی بزرگ ترین نوع پرنده شاهین در اقلیم خود با بال های بال های بلند و تیز و دم بلند محسوب می شود. مطمئن باشین که به اندازه توجه به اندازه بال ها به شکل و طرح های روی آن هم دقت می کنید. بال های بلند، شکل ظاهری بلند تر و بزرگ تری را برای آنها می سازد. همانطور که در اکثر نژاد های پرنده نر ها از ماده ها کوچک تر هستند، شاهین ها در نوع نر اندازه کوچک تری خواهند داشت. بزرگ سالان به رنگ آبی خاکستری با یک قسمت سفید رنگ در زیر شکم و یک نوک تیز هستند. نوجوانان در همان رنگ با راه راه های عمودی در قسمت های خاصی هستند.

منبع: فارسی پت

اهمیت تمرینات مقدماتی یا گرم کردن بدن و تمرینات پایانی یا سرد کردن بدن در بدنسازی و فعالیت های ورزشی سنگین

اهمیت تمرینات مقدماتی یا گرم کردن بدن و تمرینات پایانی یا سرد کردن بدن در بدنسازی و فعالیت های ورزشی سنگین

اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد.

تمرینات مقدماتی یا گرم کردن
از گرم کردن جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده می شود، گرچه اطلاعات محدودی جهت اثبات این امر وجود دارد اما عقیده بر این است که گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی تارهای عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری نموده یا از میزان این آسیب ها می کاهد:
بیش از همه، عضلات مخالف دچار پارگی می شوند. عدم توانائی این عضلات در شل شدن سریع، به اضافه قوه انقباضی عظیم عضلات موافق که به اندازه? حرکت قسمت متحرک افزوده می شوند، عضلات مخالف را در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار می دهند که در نتیجه می توانند باعث پارگی خود تارهای عضلانی و نیز پارگی از محل اتصال تاندونی آنها بشود، فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کرده و یا میزان آن را کاهش دهد.
? اهداف فیزیولوژیک گرم کردن بدن
اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمقیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد. با این کار احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های رباطی کاهش یافته و به پیشگیری از دردهای عضلانی نیز کمک خواهد شد. هنگامی که دمای سلول ها افزایش یابد همگام با آن در فرآیندهای متابولیکی داخل سلول ها نیز ازدیاد سرعت متقابل روی خواهد داد، زیرا اینگونه فرآیندها وابسته به حرارت و دمای سلولی می باشند.
در برابر یک درجه افزایش دمای داخلی، تقریباً معادل ??% ازدیاد سرعت متابولیسم ایجاد می شود. در دماهای بالاتر آزاد شدن اکسیژن از هموگلوبین و میوگلوبین ها با سرعت و میزان بیشتری میسر شده و میزان جریان خون بالا می رود و چسبندگی عضلانی کاهش می یابد که این پدیده باعث بهبود اکسیژن رسانی در خلال فعالیت خواهد شد. سرعت انتقال تکانه های عصبی نیز افزایش می یابد. به کارگیری دستجات عضلانی قبل از به کارگیری آنها در فعالیت های قدرتی به بهبود عملکرد شخص منجر خواهد شد.
اگر در یک واحد حرکتی ابتدا بار کاری نسبتاً بالائی اعمال شده و سپس فعالیت اصلی به عضله تحمیل شود، احتمالاً انگیزش بیشتری حاصل خواهد شد که در مجموع نتیجه آن، افزایش ظرفیت فعالیت بدنی در شخص ورزشکار است.
برای اینکه فرآیند گرم کردن، بدن را به حالت آماده دربیاورد حداقل پانزده تا سی دقیقه وقت لازم است که در این مدت دمای بدن افزایش می یابد و تغییرات ذیل در فیزیولوژی بدن ایجاد می شود: افزایش دسترسی عضلات به شبکه های مویرگی به منظور آمادگی برای فعالیت بیشتر و فراهم نمودن قند خون و آدرنالین موردنیاز. مدت زمان لازم برای اینکه بدن به طور رضایت بخشی گرم شود برحسب وضعیت فرد متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد.
فرآیند گرم کردن برحسب نوع رقابت نیز فرق می کند. به ورزشکاران توصیه می شود که در چارچوب فعالیت هائی خود را گرم کنند که شباهت به مسابقه داشته و قرار است آنها در آن رقابت نمایند. بنابراین شخصی که دونده? دو سرعت است باید مقداری به صورت آهسته بدود، چند بار استارت زده و باالأخره بعضی از نرمش های کششی و تمرینات عمومی بدن را اجراء کند.
بازیکن بینس بال ابتدا باید نرمش های عموم یبدن را انجام دهد، چند بار چوب بیس بال را در هوا حرکت داده و پرتاب های مقدماتی را اجراء نماید و در این ضمن متناوباً حرکات کششی را نیز انجام دهد. به نظر می رسد به کارگیری اصل اضافه بار و حرکات تقلیدی برای آن دسته از مسابقاتی که نیاز به هماهنگی عصبی - عضلانی دارند بسیار حائزاهمیت باشد. در روزهائی که هوا سرد است مدت زمان فرآیند گرم کردن بدن باید افزایش بیابد و هنگام انجام فعالیت ها لباس گرم پوشیده شود. حرکات کششی در مراحل گرم کردن و سرد کردن از اهمیت خاصی برخوردار است.? فرآیند گرم کردن بدن
عموماً این فرآیند به دو دسته تقسیم می شود:
?) گرم کردن عمومی یا گرم کردنی که به رشته? ورزشی ارتباط ندارد. این دسته شامل فعالیت هائی هستند که باعث گرم شدن عمومی بدن می شوند. بدون کوچکترین ارتباطی به مهارت هائی که در رشته? مربوطه لازم الاجراء است.
?) گرم کردن اختصاصی یا مرتبط با رشته ورزشی که تقلیدی است، یعنی همان مهارت ها و یا مشابه همان مهارت هائی هستند که در مسابقه باید انجام شوند (مانند: پرتاب وسیله، ضربه زدن با راکت یا چوب و مرور فنون رشته? ورزشی خاص).
گرم کردن عمومی: شیوه های این فرآیند باید شامل دویدن به صورت آهسته یا دوی راحت و تمرینات عمومی و کششی باشد. این مراحل باید بدن را برای فعالیت آماده ساخته و آن را نرم و روان کند. این فعالیت ها باید از شدت عمل کافی و مدت زمان مناسب برخوردار باشند تا دمای بافت های عمقی بدون ایجاد خستگی افزایش بیابد، هنگامی که ورزشکار عرق کرد، دمای داخلی بدن به حد مطلوب رسیده است.
طبیعت گرم شدن بدن متغیر بوده و تا حدودی به ماهیت فعالیت وابسته است. برخی از این فعالیت ها برای کلیه رشته های ورزشی مناسب بوده و باید با کنار سایر فعالیت هائی که برای رشته های ورزشی تخصصی طراحی شده اند، انجام شوند.
گرم کردن اختصاصی: پس از اتمام شیوه های عمومی گرم کردن بدن، ورزشکار باید به آن دسته از تمریناتی که مختص مسابقات با فعالیت های اوست بپردازد. افراد باید با سرعت متوسط کار را شروع کرده و سپس هنگامی که متوجه ازدیاد دمای بدن و افزایش فعالیت قلب و عروق شدند به شدت عمل خود بیافزایند. اثرات فرآیند گرم شدن بدن ممکن است تا مدت چهل و پنج دقیقه نیز ادامه یابد. ولی هر چه قدر که دوره? گرم کردن به فعالیت اصلی نزدیکتر باشد. اثرات مثبت آن بر روی فعالیت فوق بیشترین بهره را از فرآیند گرم کردن خواهد برد. نباید بین اتمام این فرآیند و شروع فعالیت اصلی بیش از پانزده دقیقه فاصله بیافتد.
 تمرینات پایانی یا سرد کردن
چنین مرسوم است که ورزشکارها و سایر افرادی که درگیر تمرینات بدنی منظم می شوند، به سرد کردن بدن خود دست می زنند. به این معنی که پس از جلسات رقابت و تمرین به انجام تمرینات نرم و سبک می پردازند. حداقل دو دلیل عمده جهت این قبیل تمرینات در دست است.
?) سطح اسید لاکتیک عضله و خون، هنگام برگشت به حال اولیه فعال نسبت به برگشت به حال اولیه غیرفعال سریع تر کاهش پیدا می کنند. لذا سرد کردن بدن، سبب کاهش اسیدلاکتیک و برگشت به حال اولیه? سریع تری پس از خستگی بدنی می شود.
?) فعالیت سبک و سنگین سبب ادامه? تلمبه عضلانی حاصل از انقباضات شده لذا تجمع خون در اندام ها به ویژه پاها جلوگیری می کنند. تلمبه عضلانی یا عمل مکشی که توسط انقباض و انبساط متناوب عضلات فعال ایجاد می شوند به بازگشت وریدی کمک می کند. جلوگیری از تجمع خون نه فقط امکان کوفتگی تأخیری عضلات را کاهش می دهد، بلکه ضعف و سرگیجه را نیز کاهش می دهد.
در مورد سرد کردن بدن در حال حاضر مراحل ویژه یا فعالیت هائی در دسترس نیست، هر چند می توان توصیه نمود که فعالیت های اصلی باید بلافاصله پس از جلسات تمرین یا مسابقه دنبال شوند، به عنوان مثال می توان پس از دوهای سنگین و شدید به انجام دوی سبک یا راه رفتن و پس از یک مسابقه فشرده? بسکتبال، به اجراء شوت آزاد یا شوت از نقاط مختلف زمین پرداخت. پس از این، به انجام پاره ای از نرمش ها و سپس تمرینات کششی اقدام نمود. فعالیت اصلی و تمرینات کششی می بایست به عنوان مهمترین مراحل سرد کردن بدن مورد توجه قرار گیرند.