اثرات جانبی رژیم غذایی کم کربوهیدرات بر بدن چیست؟
اثرات جانبی رژیم غذایی کم کربوهیدرات بر بدن چیست؟
گزارش شده است که رژیم کم کربوهیدرات اصلی رژیم غذایی برای از دست دادن چربی است. اما این نوع رژیم غذایی می تواند عوارض جانبی داشته باشد. یکی از عوارض اصلی تخلیه گلیکوژن ماهیچه ای است و گلیکوژن با آب در آن ذخیره می شود که منجر به کم آبی بدن می شود. مردم کاهش وزن ناشی از از بین رفتن آب را از دست دادن چربی می دانند ، اما این طور نیست.
یک عارضه جانبی جدی دیگر که روی اهداف آموزشی شما تأثیر خواهد گذاشت این است که در رژیم کم کربوهیدرات شما زودتر خستگی می کنید که به نوبه خود منجر به احساس بی حالی می شود و شما مانند تمرین احساس نمی کنید. این امر منجر به عدم ورزش و کاهش میزان متابولیک می شود. گلیکوژن عضلانی انتخاب طبیعی سوخت برای عضله شماست و بدون گلیکوژن ، فیبرهای عضلانی کمتر هنگامی که گلیکوژن بلافاصله در دسترس عضله کار قرار نگیرد ، منقبض می شوند. در صورت عدم وجود گلیکوژن برای سوخت بدن ، در ابتدا از پروتئین از ماهیچه و چربی استفاده می شود ، مرحله اولیه کاهش ماهیچه شما سریع و در اثر استفاده از پروتئین عضلات به راحتی قابل دسترسی برای سوخت و ساز بدن یا تبدیل به گلوکز برای سوخت ایجاد می شود. اگر مقدار بیشتری پروتئین مصرف کنید ، این مانع از بروز کمبود کالری نمی شود.
بخش بسیار مهمی از رژیم کم کربوهیدرات که بخاطر بسپار این است که وقتی سطح انسولین به طور مزمن کم باشد ، کاتابولیسم پروتئین ماهیچه ها افزایش می یابد و سنتز پروتئین مورد نیاز بسیار متوقف می شود. یکی دیگر از عوارض جانبی این نوع رژیم غذایی ، کمبود ماهیچه ها و پوست است و احساس کور شدن می شود. ماهیچه ها و پوست های براق به نظر نمی رسد و حتی اگر چربی خود را از دست داده اید ، ظاهر سالم و پر جنب و جوش را از دست می دهید.
رژیم های کم کربوهیدرات نیز یک رژیم غذایی پر چرب است که سالم نیست. مطالعات پژوهشی انجام شده است که می گوید افزایش مصرف محصولات حیوانی و / یا چربی اشباع منجر به افزایش بروز بیماری های قلبی ، سکته های مغزی ، سنگ های صفرا ، سنگ کلیه ، علائم آرتریتیک ، سرطان های خاص و غیره می شود. در رژیم غذایی خود لازم و مطلوب است ، اما آنها باید بیشتر چربی های اساسی سالم باشند و در حد اعتدال مصرف شوند. غذاهای فرآوری شده / غذاهای کم چربی مصنوعی با بار قندهای اضافه ای جوابی ندارند. و همچنین هیچ غذایی با شیرین کننده های مصنوعی یا چربی اضافه شده وجود ندارد. استفاده از شیرین کننده های مصنوعی هرگز به کاهش وزن کمک نمی کند و استفاده از آنها همچنین ممکن است باعث مشکلات سلامتی شود. مشکل دیگر در مورد رژیم غذایی کم کربوهیدرات کمبود مقدار کافی از مواد مغذی ، گیاهان دارویی و آنتی اکسیدان هایی که در حبوبات ، سبزیجات ، غلات کامل و میوه ها یافت می شوند. این مواد مغذی حتی وقتی در رژیم غذایی کم کربوهیدرات با پروتئین بالا قرار دارند مهمتر هستند.
تبدیل گلوکز به گلیکوژن
بعد از وعده غذایی ، سطح قند خون بالا می رود ، لوزالمعده اولین ارگان پاسخی است. این انسولین انسولین را آزاد می کند ، که به بافت بدن سیگنال می دهد که گلوکز اضافی مصرف کند. از برخی از این گلوکز اضافی ، سلول های ماهیچه ای و کبدی گلیکوژن ایجاد می کنند. ماهیچه ها دو سوم از گلیکوژن بدن را در خود نگه می دارند و از آن فقط در هنگام ورزش استفاده می کنند.
کبد یک سوم دیگر را ذخیره می کند و در صورت کمبود میزان عرضه ، مغز و اندام های دیگر را در دسترس می کند. گلیکوژن برای وظیفه خود آزاد سازی گلوکز در صورت تقاضا طراحی شده است. هنگامی که سطح گلوکز خون کاهش یافته و سلول ها به انرژی نیاز دارند ، یک هورمون لوزالمعده ، گلوکاگون ، جریان خون را آب می کند. هزاران آنزیم در سلولهای کبدی پس از آن به انتشار گلوکز در خون برای استفاده توسط سایر سلولهای بدن پاسخ می دهند. هورمون دیگر ، اپی نفرین ، همان کارهایی را انجام می دهد که بخشی از مکانیسم دفاعی بدن در مواقع خطر ایجاد می کند.
منبع : http://varzmancom.avablog.ir
اهمیت تمرینات مقدماتی یا گرم کردن بدن و تمرینات پایانی یا سرد کردن بدن در بدنسازی و فعالیت های ورزشی سنگین
اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد.
تمرینات مقدماتی یا گرم کردن
از گرم کردن جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده می شود، گرچه اطلاعات محدودی جهت اثبات این امر وجود دارد اما عقیده بر این است که گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی تارهای عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری نموده یا از میزان این آسیب ها می کاهد:
بیش از همه، عضلات مخالف دچار پارگی می شوند. عدم توانائی این عضلات در شل شدن سریع، به اضافه قوه انقباضی عظیم عضلات موافق که به اندازه? حرکت قسمت متحرک افزوده می شوند، عضلات مخالف را در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار می دهند که در نتیجه می توانند باعث پارگی خود تارهای عضلانی و نیز پارگی از محل اتصال تاندونی آنها بشود، فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کرده و یا میزان آن را کاهش دهد.
? اهداف فیزیولوژیک گرم کردن بدن
اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمقیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد. با این کار احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های رباطی کاهش یافته و به پیشگیری از دردهای عضلانی نیز کمک خواهد شد. هنگامی که دمای سلول ها افزایش یابد همگام با آن در فرآیندهای متابولیکی داخل سلول ها نیز ازدیاد سرعت متقابل روی خواهد داد، زیرا اینگونه فرآیندها وابسته به حرارت و دمای سلولی می باشند.
در برابر یک درجه افزایش دمای داخلی، تقریباً معادل ??% ازدیاد سرعت متابولیسم ایجاد می شود. در دماهای بالاتر آزاد شدن اکسیژن از هموگلوبین و میوگلوبین ها با سرعت و میزان بیشتری میسر شده و میزان جریان خون بالا می رود و چسبندگی عضلانی کاهش می یابد که این پدیده باعث بهبود اکسیژن رسانی در خلال فعالیت خواهد شد. سرعت انتقال تکانه های عصبی نیز افزایش می یابد. به کارگیری دستجات عضلانی قبل از به کارگیری آنها در فعالیت های قدرتی به بهبود عملکرد شخص منجر خواهد شد.
اگر در یک واحد حرکتی ابتدا بار کاری نسبتاً بالائی اعمال شده و سپس فعالیت اصلی به عضله تحمیل شود، احتمالاً انگیزش بیشتری حاصل خواهد شد که در مجموع نتیجه آن، افزایش ظرفیت فعالیت بدنی در شخص ورزشکار است.
برای اینکه فرآیند گرم کردن، بدن را به حالت آماده دربیاورد حداقل پانزده تا سی دقیقه وقت لازم است که در این مدت دمای بدن افزایش می یابد و تغییرات ذیل در فیزیولوژی بدن ایجاد می شود: افزایش دسترسی عضلات به شبکه های مویرگی به منظور آمادگی برای فعالیت بیشتر و فراهم نمودن قند خون و آدرنالین موردنیاز. مدت زمان لازم برای اینکه بدن به طور رضایت بخشی گرم شود برحسب وضعیت فرد متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد.
فرآیند گرم کردن برحسب نوع رقابت نیز فرق می کند. به ورزشکاران توصیه می شود که در چارچوب فعالیت هائی خود را گرم کنند که شباهت به مسابقه داشته و قرار است آنها در آن رقابت نمایند. بنابراین شخصی که دونده? دو سرعت است باید مقداری به صورت آهسته بدود، چند بار استارت زده و باالأخره بعضی از نرمش های کششی و تمرینات عمومی بدن را اجراء کند.
بازیکن بینس بال ابتدا باید نرمش های عموم یبدن را انجام دهد، چند بار چوب بیس بال را در هوا حرکت داده و پرتاب های مقدماتی را اجراء نماید و در این ضمن متناوباً حرکات کششی را نیز انجام دهد. به نظر می رسد به کارگیری اصل اضافه بار و حرکات تقلیدی برای آن دسته از مسابقاتی که نیاز به هماهنگی عصبی - عضلانی دارند بسیار حائزاهمیت باشد. در روزهائی که هوا سرد است مدت زمان فرآیند گرم کردن بدن باید افزایش بیابد و هنگام انجام فعالیت ها لباس گرم پوشیده شود. حرکات کششی در مراحل گرم کردن و سرد کردن از اهمیت خاصی برخوردار است.? فرآیند گرم کردن بدن
عموماً این فرآیند به دو دسته تقسیم می شود:
?) گرم کردن عمومی یا گرم کردنی که به رشته? ورزشی ارتباط ندارد. این دسته شامل فعالیت هائی هستند که باعث گرم شدن عمومی بدن می شوند. بدون کوچکترین ارتباطی به مهارت هائی که در رشته? مربوطه لازم الاجراء است.
?) گرم کردن اختصاصی یا مرتبط با رشته ورزشی که تقلیدی است، یعنی همان مهارت ها و یا مشابه همان مهارت هائی هستند که در مسابقه باید انجام شوند (مانند: پرتاب وسیله، ضربه زدن با راکت یا چوب و مرور فنون رشته? ورزشی خاص).
گرم کردن عمومی: شیوه های این فرآیند باید شامل دویدن به صورت آهسته یا دوی راحت و تمرینات عمومی و کششی باشد. این مراحل باید بدن را برای فعالیت آماده ساخته و آن را نرم و روان کند. این فعالیت ها باید از شدت عمل کافی و مدت زمان مناسب برخوردار باشند تا دمای بافت های عمقی بدون ایجاد خستگی افزایش بیابد، هنگامی که ورزشکار عرق کرد، دمای داخلی بدن به حد مطلوب رسیده است.
طبیعت گرم شدن بدن متغیر بوده و تا حدودی به ماهیت فعالیت وابسته است. برخی از این فعالیت ها برای کلیه رشته های ورزشی مناسب بوده و باید با کنار سایر فعالیت هائی که برای رشته های ورزشی تخصصی طراحی شده اند، انجام شوند.
گرم کردن اختصاصی: پس از اتمام شیوه های عمومی گرم کردن بدن، ورزشکار باید به آن دسته از تمریناتی که مختص مسابقات با فعالیت های اوست بپردازد. افراد باید با سرعت متوسط کار را شروع کرده و سپس هنگامی که متوجه ازدیاد دمای بدن و افزایش فعالیت قلب و عروق شدند به شدت عمل خود بیافزایند. اثرات فرآیند گرم شدن بدن ممکن است تا مدت چهل و پنج دقیقه نیز ادامه یابد. ولی هر چه قدر که دوره? گرم کردن به فعالیت اصلی نزدیکتر باشد. اثرات مثبت آن بر روی فعالیت فوق بیشترین بهره را از فرآیند گرم کردن خواهد برد. نباید بین اتمام این فرآیند و شروع فعالیت اصلی بیش از پانزده دقیقه فاصله بیافتد.
تمرینات پایانی یا سرد کردن
چنین مرسوم است که ورزشکارها و سایر افرادی که درگیر تمرینات بدنی منظم می شوند، به سرد کردن بدن خود دست می زنند. به این معنی که پس از جلسات رقابت و تمرین به انجام تمرینات نرم و سبک می پردازند. حداقل دو دلیل عمده جهت این قبیل تمرینات در دست است.
?) سطح اسید لاکتیک عضله و خون، هنگام برگشت به حال اولیه فعال نسبت به برگشت به حال اولیه غیرفعال سریع تر کاهش پیدا می کنند. لذا سرد کردن بدن، سبب کاهش اسیدلاکتیک و برگشت به حال اولیه? سریع تری پس از خستگی بدنی می شود.
?) فعالیت سبک و سنگین سبب ادامه? تلمبه عضلانی حاصل از انقباضات شده لذا تجمع خون در اندام ها به ویژه پاها جلوگیری می کنند. تلمبه عضلانی یا عمل مکشی که توسط انقباض و انبساط متناوب عضلات فعال ایجاد می شوند به بازگشت وریدی کمک می کند. جلوگیری از تجمع خون نه فقط امکان کوفتگی تأخیری عضلات را کاهش می دهد، بلکه ضعف و سرگیجه را نیز کاهش می دهد.
در مورد سرد کردن بدن در حال حاضر مراحل ویژه یا فعالیت هائی در دسترس نیست، هر چند می توان توصیه نمود که فعالیت های اصلی باید بلافاصله پس از جلسات تمرین یا مسابقه دنبال شوند، به عنوان مثال می توان پس از دوهای سنگین و شدید به انجام دوی سبک یا راه رفتن و پس از یک مسابقه فشرده? بسکتبال، به اجراء شوت آزاد یا شوت از نقاط مختلف زمین پرداخت. پس از این، به انجام پاره ای از نرمش ها و سپس تمرینات کششی اقدام نمود. فعالیت اصلی و تمرینات کششی می بایست به عنوان مهمترین مراحل سرد کردن بدن مورد توجه قرار گیرند.